Читать книгу Na szczycie - K.N. Haner - Страница 6

Trey jeszcze siedzi w łazience. Nie wiem, czy iść do łóżka i udawać, że śpię, czy poczekać w kuchni i obgadać z nim otrzymaną propozycję. Mam w głowie tyle myśli, że mój mózg się chyba przegrzewa. Położyłam bilety na komodzie w przedpokoju i poszłam do kuchni. Kiedy tylko poczułam kolację sąsiadów, zaburczało mi w brzuchu. A w lodówce tylko światło. Cholera! Teraz moja kolej na zakupy, a ja mam w portfelu… Poszłam i sprawdziłam: całe piętnaście dolarów i kilka centów. Niewiele za to kupię. Za dwa dni powinnam dostać wypłatę. Eh.

– Myślałem, że do niego pojechałaś – usłyszałam głos Treya. Stanął w progu kuchni z ręcznikiem owiniętym wokół bioder.

– Nie.

– Niezły jest, co? – wszedł i usiadł przy stole.

– No! – uśmiechnęłam się głupkowato.

– On też ma na ciebie ochotę, Reb.

– Mam wrażenie, że tylko sobie żartuje. Nawet mnie nie pocałował.

Nie wiem, czemu Trey się roześmiał.

– Może wie, że jesteś inna.

– Inna? Nie brzmi to dobrze – skrzywiłam się.

– Wyjątkowa?

– E tam. Coś mówił, że uciekł dziś sprzed ołtarza.

– Co?

– Nie wiem, nie pytałam. Powiedział, że zostawił dziś swoją narzeczoną w kościele i uciekł.

– A to dobre! – Trey strzelił kostkami.

– Nicki też coś o tym wspomniał.

– Poznałaś chłopaków?!

– Tak, ale nie mam siły ci dziś o tym opowiadać.

– O nie, nie wykręcisz się. Nie daruję ci tych rewelacji – wstał i zaprowadził mnie do salonu. – O, zrobiłaś pranie – powiedział zadowolony, widząc pustą sofę.

– A, właśnie! Zabiję cię za to!

– Nie zrobiłaś? – zrobił swoją smutną minkę.

– Posegregowałam i jedna partia jest w pralce. Możesz sobie iść i wstawić.

– Dobrze wiesz, że nie wiem jak. Ostatnio, jak chciałem nastawić pranie…

– Wiem, wiem.

– Dam ci dwadzieścia dolców za to pranie.

– Spadaj! Nie jestem twoją służącą.

– Wolisz zrobić to za darmo?

Wskoczyłam mu na plecy. Przez chwilę udawał, że mam nad nim przewagę, ale po sekundzie leżałam obezwładniona na sofie, a on bezlitośnie mnie gilgotał. Zna moje czułe miejsca i zawsze to wykorzystuje.

– Trey, proszę! Przestań. Trey – śmiałam się z bólu. Wszyscy chyba wiedzą, jak to jest. Oczywiście nie przestał, a ja się posikałam. Nie pierwszy raz i nawet mnie to nie krępuje, to znaczy przy Treyu.

– Świnia! – popłakał się ze śmiechu, widząc moje mokre spodnie. – Czyścisz kanapę – pokazał na plamę, jaką zrobiłam.

– To twoja wina!

– Idź do lekarza czy coś, zawór ci nie trzyma, mała.

Poleciałam do łazienki, by znowu się nie posikać. Boli mnie brzuch i policzki ze śmiechu. Tylko on jest w stanie tak mnie rozbawić. Wzięłam prysznic i przebrałam się w jedną z moich piżam. Uwielbiam dziecinne piżamy w misie, serduszka i kucyki. Dziś padło na szorty w świnki i koszulkę w ten sam wzór z wielką świnką na piersi.

– Śpimy razem? – zapytał, gdy wyszłam z łazienki.

– Jasne – z przyjemnością wskoczyłam do jego łóżka, bo jest o wiele wygodniejsze i większe niż moje. Ma też w pokoju telewizor i często usypiamy na filmach. Dzisiejszego wieczoru było tak samo, ja chrapałam już po pół godzinie oglądania jakiejś durnej komedii.