Читать книгу Standardy opieki pielęgniarskiej w kardiologii inwazyjnej - Группа авторов - Страница 16

Kontrapulsacja wewnątrzaortalna (intraaortic balon pump – IABP) to najpowszechniej stosowana, krótkoterminowa metoda. Stanowi złoty standard leczenia wstrząsu kardiogennego. Polega na wprowadzeniu do aorty zstępującej polietylenowego balonu, przeważnie wypełnionego helem. Balon jest podłączony do urządzenia sterującego, które go naprzemiennie opróżnia i wypełnia gazem, w sposób zsynchronizowany z cyklem pracy serca. Napełnianie następuje w momencie rozkurczu komór zapoczątkowanego zamknięciem zastawki aortalnej. Wzrasta ciśnienie w dogłowowej części aorty, krew przemieszcza się w kierunku tętnic wieńcowych, zwiększając przepływ wieńcowy. Podczas skurczu komór balon zapada się, wytwarzając w aorcie podciśnienie i zmniejszając tym samym obciążenie następcze lewej komory.

Działanie IABP powoduje:

■ wzrost ciśnienia rozkurczowego o 25–53%,

■ zwiększenie objętości wyrzutowej, wzrost rzutu serca o 15–20%,

■ zmniejszenie ciśnienia późnorozkurczowego,

■ zwolnienie patologicznie przyspieszonej akcji serca,

■ wzrost przepływu wieńcowego o ok. 15%,

■ wzrost przepływu mózgowego,

■ podniesienie się temperatury na obwodzie,

■ zwiększenie diurezy.

Efekt kliniczny IABP jest zależny od zachowanej funkcji skurczowej lewej komory. Należy pamiętać, że metoda ta jedynie odciąża lewą komorę, a nie wspomaga czynnie pracy serca.