Читать книгу Standardy opieki pielęgniarskiej w kardiologii inwazyjnej - Группа авторов - Страница 17

Alternatywę wobec IABP stanowią pompy wspomagające lewą komorę serca (left ventricle assist devices – LVAD). Implantacja większości z nich wymaga interwencji kardiochirurgicznej. Nie bez znaczenia jest też zwiększone ryzyko powikłań, będące częstą przyczyną wyłączenia chorego z tego typu procedury. Rozwiązaniem mogą okazać się urządzenia wszczepiane przezskórnie, które stosunkowo łatwo się implantuje – doświadczony kardiolog interwencyjny może wszczepić każde z nich w ciągu 30–60 min, co daje istotną przewagę w czasie rozpoczęcia wspomagania w stosunku do metod chirurgicznych, przy równoczesnym ograniczeniu liczby powikłań związanych ze sternotomią. Są one szczególnie przydatne u chorych ze skrajnie niską funkcją skurczową lewej komory, gdyż w przeciwieństwie do IABP nie wymagają własnej, skutecznej hemodynamicznie kurczliwości serca. Pozwalają również na redukcję zapotrzebowania na tlen.

U pacjentów we wstrząsie kardiogennym dobrze sprawdzają się pompy do wspomagania krótkoterminowego. Przykładem takiego urządzenia jest wewnątrznaczyniowa pompa osiowa Impella. Zabezpiecza ona funkcję hemodynamiczną serca i daje czas do decyzji (bridge to decision). Może być także stosowana jako terapia wystarczająca, prowadząca w ciągu 1–5 dni do odłączenia urządzenia (bridge to recovery) lub dająca czas na zastosowanie długoterminowego mechanicznego wspomagania serca. Impellę, w zależności od rodzaju, można zakładać przezskórnie przez tętnicę udową, przez tętnicę podobojczykową, a także bezpośrednio przez aortę wstępującą podczas operacji kardiochirurgicznej. Cewnik połączony z konsolą sterującą wprowadza się do lewej komory. Krew zasysana jest na zakończeniu cewnika (tzw. inlet area) do wnętrza pompy i za pomocą umieszczonego wewnątrz mikrosilnika przepompowywana do aorty wstępującej (tzw. outlet area). Dzięki mechanicznemu przepompowywaniu krwi do aorty możliwe jest odciążenie lewej komory. Pompa zwiększa rzut serca o zadaną wartość (maks. 5 l/min), zmniejszając tym samym zużycie tlenu przez mięsień sercowy przy równoczesnej poprawie perfuzji obwodowej.

Całe urządzenie waży ok. 3 kg i jest wyposażone w akumulator, co umożliwia łatwe transportowanie chorego. Implantacja wymaga włączenia leczenia przeciwkrzepliwego. Maksymalny dozwolony czas wspomagania to pięć dni.

Wskazania do zastosowania pompy Impella obejmują:

■ wstrząs kardiogenny,

■ zespół małego rzutu,

■ przezskórną interwencję wieńcową (PCI) wysokiego ryzyka,

■ oczekiwanie na zastosowanie innego leczenia.

Implantacja urządzenia jest przeciwwskazana u chorych z istotną stenozą aortalną, sztuczną zastawką w ujściu aortalnym oraz skrzepliną w lewej komorze.