Читать книгу Сафед. Маҷмӯаи шеърҳо - - Страница 11

Бароям, эй сабо, овардӣ пайғоми Самарқандам,

Ки дурам ман, чӣ зебо гуфтиям

                                                      номи Самарқандам.

Забон ҳайрон, бигӯям ё нагӯям,

                                                      шодӣ рафт аз ман,

Мусофирам, ба ёд ояд, фақат коми Самарқандам.

Шаби торик, хиёбони ҷавонон, боми Регистон,

Шабеҳи он набошад дар замин,

                                                       роми Самарқандам.

Агар амсоли онро ман кунам таъриф, куҷо дорад,

Чу нону обу себу ноку бодоми Самарқандам?!

Замину осмонаш пок,

                                     чун халқи накӯву хоксори худ,

Ҳама фориғ зи ғам,

                                    озодӣ – аҳкоми Самарқандам.

Намехоҳам, тамоми сарвати дунё шавад аз ман,

Бароям беҳтарин ҷоиза,

                                           шаҳҷомӣ – Самарқандам.