Читать книгу Сляды волатаў - - Страница 13

Пад летнім сонцам высыхае ранішняя раса. Развейваецца лёгкі туманок, які сабраўся над рачною і азёрнаю вадою. Вадзяная па́ра падымаецца ўгору на многія-многія кіламетры і ператвараецца ў паравы газ. Ён такі лёгкі і празрысты, што не замінае сонечным промням пранікаць на зямлю. На вялікай вышыні, дзе сорак градусаў марозу, газ ператвараецца ў мікраскапічныя кропелькі. Патрэбен цэлы мільён такіх кропелек, каб утварылася адна кропля вады. І раптам з космасу ў гэтыя кропелькі залятае касмічная пылінка, і кропелькі ператвараюцца ў ледзяныя крышталікі. Яны злучаюцца адзін з адным, і атрымліваецца сняжынка. А побач і іншыя кропелькі ператвараюцца ў сняжынкі, іх збіраецца гэтак многа, што яны пачынаюць падаць на зямлю. Пад ветрам сняжынкі збіваюцца ў воблакі, якія плывуць над зямлёй, пакуль не ацяжэюць і не высыплюцца долу снегам. Гэта ў нас так бывае зімою.

А калі летам наша зямля павернута да сонца і яно нагрэла яе? Тады тыя сняжынкі, якія былі высока, апускаючыся, трапляюць у цёплае паветра, растаюць – і ідзе дождж, з большых сняжынак – большы, з меншых – меншы. А калі вецер пазбівае кроплі ў вялікія, ды яшчэ і маланка пачне бліскаць, то дождж ператвараецца ў навальніцу. Без маланак вялікі дождж называецца ліўнем. А калі кропелек назбіраецца ў хмары многа, яна апусціцца зусім нізка, і дажджавых кропелек мы не бачым, яны меншыя за міліметр, але і рукі, і твар, і наша адзенне робіцца мокрым – гэта імжа.

Але калі дождж скончыцца, вільгаць пад сонцам ператворыцца ў туман, потым у вадзяную пару, стане вадзяным газам, зноў падымецца высока-высока, там утворацца вадзяныя крышталікі, з іх народзяцца сняжынкі, пачнуць апускацца на зямлю, і на цёплым яе баку, які грэецца на сонцы, будзе ісці дождж, а на халодным – снег.