Читать книгу Каен җылысы = Березовая весна - Мөслимова Фәйрүзә - Страница 39

Төшләремә керәсең дә

Зөләйхага Йосыф кебек,

Таң атканда юк буласың,

Үзәгемне өзеп-өзеп.

Юк, кабатлый алмам, ахры,

Зөләйханың дәртле җанын.

Күреп туймас сурәтеңне

Хыялымнан куам тагын.

Заман бүтән, уйлар башка,

Ерак калган кыйссалар да…

Сине күрсәм тетрәп китәм –

Йосыф бугай син чыннан да.

Юк, эндәшмәм сине даулап,

Кыю булмам Зөләйхадай.

Учка кысам йөрәгемне:

Син чыннан да Йосыф бугай.

Безне кемнәр тиңли алыр?

Кичер мине. Вакыт – хаким.

Төшләремә керәсең дә:

– Саумы, Йосыф! – дип кабатлыйм.