Читать книгу Москва – Афон. Mosca – Athos. Moscow – Athos. Μόσχα – Άθως - Александра Крючкова - Страница 10

Время – сближений родных вибраций,

Ладан Афонский – пыльцой на строчки,

Солнце за кадром – любви причастье,

Лайком цепляет Луну за душу! —

Стимул – улыбкам, мечтам и танцам,

Жадно держаться в ночи за повод,

Звёзды меж нами дрожат от страха

Рухнуть! – так сильно Луна скучает!

Саван сугробов смешон надеждам! —

Нежность цветами из снов – наружу,

Гору сдвигает молитв цунами —

В губы целует Луну царь-Солнце!

Nel Tempo di convergenza delle vibrazioni simili,

l’incenso dell’Athos è polline per le poesie.

Dietro le quinte, da Comunione d’Amore,

il Sole sta pescando l’anima della Luna, —

«mi piace» stimola sogni, sorrisi e danze

ad aggrapparsi ad una ragione di notte.

Le stelle tremano per la paura di crollare,

così tanto la Luna manca il Sole.

Il sudario funebre dei cumuli della neve

è ridicolo per le speranze, – la tenerezza

risorge dai sogni, spuntando dei fiori.

Il Monte è mosso dallo tsunami di preghiere,

il Sole sta baciando la Luna sulle labbra.

It’s time for convergence of friendly vibrations,

the incense of Athos is pollen for psych.

Communion of Love is the Sun in the curtains,

just tenderly fishing the Moon Girl with like.

It’s more than incentive for smiles,

                                      dreams and dances

to hold on to reasons, so thirsty to run.

The stars tremble scared of own collapses, —

the Moon goes crazy about the Sun.

The funeral shroud of snow hates hopes,

once, sprouting flowers, risen from sleeps.

Mount Athos is moved by a tsunami of prayers, —

the Sun King is kissing the Moon on the lips.

Ήρθε η ώρα για σύγκλιση φιλικών δονήσεων,

το θυμίαμα του Άθω είναι γύρη για την ποίηση.

Η Ευχαριστία της Αγάπης είναι ο Ήλιος,

που διεισδύει στο δωμάτιο πίσω

από τις κουρτίνες

και πιάνει την ψυχή της Σεληνης με likes.

Τούτες είναι ένα κίνητρο για να χαμογελάσει,

να ονειρευτεί και να χορέψει

και να κρατήσει τη νύχτα

για μια δικαιολογία για να μείνει στη γη.

Τα αστέρια

τρέμουν φοβισμένα για τις δικές

τους καταρρεύσεις, —

η Σελήνη τρελαίνεται για τον Ήλιο.

Το σάβανο του χιονιού είναι γελοίo για

τις ελπίδες,

επειδή μόλις είχαν ήδη αναβίωσει

από ένα όνειρο,

ανθίζουν σε λουλούδια.

Το Oρος Άθως κινήθηκε από ένα

τσουνάμι προσευχών, —

ο Ήλιος Βασιλιάς φιλά τη Σελήνη στα χείλη.