Читать книгу Жыцьмем - Анатоль Вярцінскі - Страница 19

Гэты боль асаблівы —

Боль за родныя нівы.

Асабліва шчымлівы.

Асабліва журлівы…

Не скажу: апраметны.

Не зазначу: смяротны.

Ды ён дужа адметны —

боль за край наш родны.

Яго носіш дзе ты?

У душы? За грудзінай?

Знаеш толькі: боль гэты —

боль за лёс Радзімы.