Читать книгу Uit die beek 2020 - Barend Vos - Страница 70

Broer!

Daarom moes Hy in elke opsig aan sy broers gelyk word, sodat Hy ’n barmhartige en getroue Hoëpriester voor God kon wees … (v. 17-18).

Dit is die wonder van die Gesalfde van God: dat Hy aan mense gelyk geword het. Paulus sou dit só aan die Filippense verwoord: “Hy het Homself verneder deur … aan mense gelyk te word” (Fil 2:7).

Die Hebreërsskrywer jubel oor hierdie selfvernedering omdat hy hierin ’n uitkomkans sien. Hy sê: “Omdat Hy self versoek is en gely het, kan Hy dié help wat versoek word.”

Ja, dankie, Jesus. Want ons sukkel erg. Die versoekings kom met reëlmaat op ons af, en ons swig net so gereeld daarvoor. Dit laat ons met aanhoudende selfverwyt. Ons ken nie geloofsgroei nie. Ons weet nie meer hoe smaak vaste kos nie, omdat ons so gewoond geraak het aan kitskos om ons geestelike honger en dors te bevredig.

U verstaan waarom U juis hiermee moet help? Want hoe ouer ons word, hoe minder raad het ons met hierdie versoekings. Ons sukkel om, soos vroeër, maklik nee te sê. Ons wonder deesdae selfs of ons Boosheid summier moet verjaag; die aanbod is dan so aanloklik. En ons vind ál makliker verskonings vir die afdraaipaaie wat ons kies. Ons gewete word ál stiller. Ag, Here, ons verloor nou so maklik die spoor. En dit pla ons nie.

Dit is net … In hierdie Lydenstyd kom ons opnuut onder die indruk van wat dit U gekos het, Here Jesus, om ons te maak wat ons is: u susters en u broers. Kinders van dieselfde Vader. Lede van God se gesin, tuisgebring in sy huis.

Dan skaam ons ons dat ons so hartlik saamlag wanneer Boosheid begin gryns.

____________________

Ek is u kind, my Vader. Bevry my uit die bose greep wat die lewe uit my wurg.