Читать книгу Nowa Historia Meksyku - Erik Velasquez Garcia - Страница 47

Jak już widzieliśmy, w Dolinie Puebli i Tlaxcali w późnym okresie postklasycznym istniały potężne miasta, a wiele z nich zostało zasiedlonych przez imigrantów chichimeckich związanych z historią Tuli. W okolicy znajdował się tuzin jednostek politycznych o podobnych rozmiarach i możliwościach, ale wybiły się trzy, które prowadziły sprawną politykę regionalną i którym udało się skupić wielkie siły wokół siebie: najpierw Cholollan, później Huexotzinco i wreszcie Tlaxcallan.

Miasto Cholollan (Cholula), od kiedy zostało najechane przez Tolteków w XII w., aż do 1359 r. było najpotężniejsze w regionie i mogło liczyć na wsparcie niedawno założonych ośrodków nahua-chichimeckich: Cuauhtinchan i Totimehuacan. Nie oznacza to, że w miastach tych nie było wcześniejszej populacji – ściślej rzecz ujmując, nastąpiło ponowne założenie owych ośrodków i przy tej okazji pewne grupy niedawno przybyłych Chichimeków przejęły władzę nad nimi, nadały im nowe nazwy oraz podporządkowały dawnych mieszkańców. W tej okolicy byli to m.in. Popoloca i Mixtekowie, którzy teraz stali się mniejszością.

Huexotzinco zostało założone ok. 1300 r. przez grupy Chichimeków pochodzących z Doliny Meksyku. Chichimekowie z Huexotzinco mieli związki nie z miastami ludów Culhua (czyli o tradycji tolteckiej), takimi jak Culhuacan lub Cholollan (Cholula), ale z Coatlinchan. Huexotzinkowie już po osiedleniu się w Dolinie Puebli i Tlaxcali oraz ze wsparciem Coatlinchan starali się umocnić, organizując podboje. W 1353 r. zaatakowali powstający ośrodek Tepeticpac w dzisiejszym stanie Tlaxcala, ale nie udało im się go pokonać. Więcej szczęścia mieli w 1359 r., gdy z powodzeniem zaatakowali samą Cholollan – w ten sposób utraciła ona miano jedynej regionalnej metropolii. Huexotzinkowie rozwinęli własną strategię sojuszy i podbojów w samej Dolinie Puebli i Tlaxcali oraz poza jej terenami. W 1404 r. podbili Cuauhquechollan (Huaquechulę), a w 1434 r. zrobili to samo z Totimehuacan, jednym z dawnych sojuszników Cholollan.

Huexotzinco nie było jedynym wyłaniającym się silnym ośrodkiem w tej okolicy. Inni Chichimekowie pochodzący z północy osiedlili się w 1348 r. na obszarze, który dzisiaj nazywamy Tlaxcalą (nah. Tlaxcallan). Najpierw założyli Tepeticpac, a po kilku latach część z nich oddzieliła się i założyła ośrodek miejski Ocotelulco. Proces ten powtórzył się później, gdy grupy z Ocotelulco zakładały Tizatlan, a wreszcie w 1371 r. powstała miejscowość Quiahuiztlan. W rzeczywistości nigdy nie istniało miasto o nazwie Tlaxcallan – istniała natomiast duża jednostka polityczna, której cztery stolice wymieniono wyżej. (Możliwe, że w epoce przedhiszpańskiej liczba stolic była większa, ale te cztery najczęściej pojawiają się w źródłach z XVI w.). Każda stolica miała własnego tlatoaniego, a wszystkie cztery czasami zawierały porozumienie, aby wspólnie działać np. w czasie wojny. Idea „senatu z Tlaxcallan” jest romantycznym wymysłem – nigdy nie istniało ciało legislacyjne składające się z przedstawicieli ludności.

Mexikowie mieszali się do polityki w rejonie Puebli i Tlaxcali na tyle, na ile mogli, ale nigdy nie udało im się jej podporządkować, tak jak to uczynili w innych regionach. W 1432 r. zaatakowali Cuauhquechollan (Huaquechulę) i wydarli ją Huexotzinkom. W 1466 r. podporządkowali sobie ośrodek Tepeaca. Utrzymywali stan permanentnego konfliktu z Tlaxcallan i Huexotzinco, ale był on zarządzany zgodnie z zasadą cyklicznego prowadzenia wojen kwietnych. Za rządów Motecuhzomy II były dwa okresy, kiedy Tlaxcaltekowie sprzymierzyli się z Mexikami, ale niedługo przed hiszpańską konkwistą ponownie zamknęli granice przed handlem i poselstwami Mexików. Cholollan (Cholula) utrzymywała pewien sojusz z Tenochtitlan aż do przybycia Cortesa.