Читать книгу Яшьлегем тугае - Фаиль Шафигуллин - Страница 14

Салкын диңгез, никтер, усалланган –

Тотып-тотып селки корабны…

Ерак гасырларны каплап торган

Томаннарны давыл таратты…

Мең чакрымлы юлдан, карлар ерып,

Еллар буе обоз сөйрәлгән…

Япь-яшь командорның туган иле

Калган ерак, ерак илләрдә.

Арып-талып, туңып, чирләп, ачыгып,

Кыенлыклар күреп мең төрле,

Килеп җиткән обоз диңгезгәчә,

Буйдан-буйга кичеп Себерне.

Балкып киткән көтмәгәндә генә,

Офыкларга җәелеп, чал диңгез.

Үзе серле, үзе иксез-чиксез,

Үзе мәгърур, үзе исемсез.

Ир йөрәге татлы хис кичергән,

Кыяларда күргәч бөркетләр.

Ир йөрәген ерак ярлар тарткан,

Ачылмаган җирләр җилкеткән.

Иле көткән аны.

Ул кайтмаган…

Бунтарь җаны кушкан шул аңа,

Яшьлек хыялларын дулкын итеп,

Мәңге диңгез булып шауларга.