Читать книгу Яшьлегем тугае - Фаиль Шафигуллин - Страница 23

Керфекләрдә яшьләр кипмәгән,

Яралардан һаман ага кан,

Без аермый идек ул чакта

Немец дигән сүзне «фашисттан».

Нәрсә саклап йөртмәс күңелендә,

Чит ил халкын аны кем белсен, –

Пароходка килгән көннән үк

Өнәмәдек немец егетен.

Өнәмәдек, безне замполит

Орышса да чакырып үзенә.

Гүя немец егете гаепле

Безнең ятим калып үсүдә.

Ничек килгән безнең илгә ул,

Әти-әниләре кем аның? –

Немец булгач, немец инде… Без

Сорашмадык шуннан артыгын.

…Бервакытны борт янына ук

Дулкын мина куып китерде…

Бозлы суга немец егете

Иң беренче булып сикерде…

Исән-имин калды пароход,

Кичерсәк тә үзебез бик күпне.

Ләкин менә салкын тидереп,

Авырып китте немец егете.

«Муттер, муттер…» аның бар сүзе,

Муттер, ди ул, һаман саташа.

Төшендереп бирде замполит –

Әни икән «муттер» аларча.

Карасана, кыен булган чак,

Әни, дия икән һәр халык…

Аска иеп башларыбызны,

Без, матрослар, тордык, уйланып.

Ә аңына килгәч, барчабыз

Аның янына җыелып килдек без.

«Терел, терел, дускай, тизрәк,

Кайгырмасын муттер», – дидек без.

– Муттер, муттер, – диде, елмаеп, –

Рәхмәт хисен шулай белгертте

Зәңгәр күзле, коңгырт чырайлы,

Җитен чәчле немец егете.