Читать книгу Яшьлегем тугае - Фаиль Шафигуллин - Страница 22

Булган бу хәл әүвәл заманда,

Күрәсеңдер инде язмышы –

Океандагы кыргый атауда

Калган икән кеше ялгызы…

Сүнгән саен күктә йолдызлар,

Чыккан саен кояш диңгездән,

Кыргый кошлар күргән кешене

Үксеп яткан килеш йөзтүбән…

Моңайма, дип океан шаулаган,

Тор инде, дип җылы җил искән,

Атла, диеп чыклы үләнгә

Ай сукмаклар салган көмештән.

Шифалы су биргән чишмәләр,

Карурманнар татлы аш биргән,

Киңәш биргән эшчән дулкыннар,

Куышка дип, таулар таш биргән…

Сабыр иткән кеше, илкәен

Сагынса да өзелеп-өзелеп.

Узган айлар кыргый атауда,

Киек казлар кебек тезелеп.

Ә беркөнне ерак офыктан

Балкып чыккан кинәт ак җилкән.

Ярга килеп баскан кешенең

Еллар инде чәчен ак иткән.

Гаҗәпләнеп, каушап торганда,

«Өнемме бу, диеп, төшемме?!» –

Утырткан да туган иленә

Алып киткән кораб кешене.

Кошлар озак очкан озатып,

Боегып калган атау еракта.

Караган да кеше караган,

Нидер җуйган сыман шул якка…

Елаган ул өнсез, тавышсыз

Һәм аттырган палубада таң.

…Авыр булган аңа аерылу

Хәзер инде кыргый атаудан.