Читать книгу Choroby zakaźne i pasożytnicze - Группа авторов - Страница 30

Skuteczność i toksyczność niektórych antybiotyków zależą od ich stężeń, dlatego zwłaszcza w ciężkich zakażeniach (takich jak sepsa, gdzie dynamicznie zachodzą zmiany patofizjologiczne wpływające na parametry PK/PD antybiotyków) oraz u pacjentów, u których ryzyko działań toksycznych jest większe (np. równocześnie przyjmujących inne leki nefrotoksyczne) wskazane jest monitorowanie stężenia antybiotyku.

Wankomycyna – zaleca się wyłącznie ocenę stężenia progowego. Pierwszy pomiar należy wykonać po uzyskaniu stanu stacjonarnego, nie wcześniej niż bezpośrednio przed podaniem 4. dawki. Oczekiwane stężenie progowe w zależności od postaci zakażenia wynosi:

• bakteriemia, zapalenie płuc, zapalenie wsierdzia, zapalenie kości i szpiku – 15–20 mg/l;

• zakażenie OUN – 20 mg/l;

• inne postacie zakażeń – 10–15 mg/l.

Aminoglikozydy – zaleca się ocenę stężenia maksymalnego i progowego (zwłaszcza u pacjentów przyjmujących inne leki nefrotoksyczne lub wtedy, gdy terapia aminoglikozydem trwa ponad 5 dni). Stężenie progowe należy oznaczyć bezpośrednio przed podaniem 3. dawki antybiotyku, a stężenie maksymalne 1 godzinę po zakończeniu wlewu 3. dawki. Oczekiwane stężenia przy dawkowaniu aminoglikozydów raz na dobę wynoszą:

• gentamycyna: stężenie maksymalne – 16–20 mg/l; stężenie progowe < 1 mg/l;

• amikacyna: stężenie maksymalne – 40–60 mg/l; stężenie progowe < 4 mg/l.