Читать книгу Dietetyka kliniczna - Группа авторов - Страница 47

W ciągu ostatnich dziesięcioleci wyniki wielu badań potwierdziły znaczenie prawidłowo zbilansowanej diety w optymalizacji procesu starzenia i leczenia chorób związanych z wiekiem. Mimo to w codziennej praktyce zalecenia dotyczące zmian w diecie, wymagające najczęściej modyfikacji utrwalonych nieprawidłowych nawyków żywieniowych, nie są traktowane z należytą powagą ani przez profesjonalistów zaangażowanych w opiekę nad osobami starszymi i osoby, które opiekę tę organizują, ani przez same osoby starsze i ich opiekunów. Utrwalane jest też przekonanie o nieskuteczności modyfikacji dietetycznych w starości.

Starość jednak jest heterogeniczna, obok osób charakteryzujących się złym stanem zdrowia jest wiele osób w dobrej kondycji zdrowotnej, które podejmują działania sprzyjające wydłużeniu życia (np. regularną aktywność fizyczną, ćwiczenia pamięci czy zmianę diety). Zwraca się również uwagę, że pokolenie będące obecnie na przedpolu starości, czyli osoby w wieku 50–60 lat, jest znacznie bardziej świadome w porównaniu z poprzednimi, w efekcie czego należy się spodziewać wzrostu odsetka osób prezentujących bardziej otwartą postawę wobec rekomendacji dietetycznych modyfikujących dotychczasowy sposób żywienia.

Próbując zdefiniować optymalny sposób żywienia dla osób w wieku podeszłym konieczne jest zdanie sobie sprawy, że istnieją dwa rodzaje rekomendacji, których elementy muszą być brane pod uwagę w zależności od indywidualnej sytuacji analizowanej osoby starszej: rekomendacje dietetyczne dla normalnego starzenia (które uwzględniają powstające wraz z upływem czasu zmiany w organizmie) oraz rekomendacje dietetyczne dla patologicznego starzenia (które biorą pod uwagę występujące u poszczególnych osób procesy chorobowe).