Читать книгу Сайланма әсәрләр / Избранные произведения - Нури Арсланов - Страница 71

Хыялларым – кара сакал – янымда:

Басып торам ике диңгез ярында, –

Берсе – Кара, берсе – Балтыйк диңгезе,

Чагыштырмак булам ике тиңсезне.

Икесе дә алар горур, мәһабәт,

Икесендә дә яшеренгән һәлакәт…

Икесе дә куәтле – хәттин ашкан,

Икесе дә офыкларга тоташкан.

Баксаң, алар охшаш сыман үзара.

Ә төскә: берсе – соры, берсе – кара,

Авазлары да бертөсле туалмый:

Пышылдый берсе, берсе сыкрый, аглый…

Шаулый Балтыйк, шаулый… тынгы табалмый.

Кара диңгез шаулап кына калалмый:

Ул яралы арысландай үкерә,

Ярсуыннан кыяларга сикерә!

Бер карасаң, болар охшаш шикелле,

Бер карасаң, охшашлыгы икеле,

Бер карасаң, бу ике диңгез – игез;

Дөньяда игезләр дә булмый тигез…