Читать книгу Сайланма әсәрләр / Избранные произведения - Нури Арсланов - Страница 79

Инде син дә, Нури, калдыңмыни

Үз бусагаң төбен таптарга:

Үз хәләлең кабул иткәнне дә

Бәхет санап йөрер чакларга?!

И, кайда ул каш астыннан карап

Өзгәләнеп торган сылулар?!

Мин тыйнак та, тәкәббер дә идем, –

Шуңа җәза микән соң болар?..

Картлык мине тәкъва бер абзыйга

Әйләндермәк була…

Качарга! –

Тузып беткән гадәт читлегендә

Мөмкинмени сайрап яшәргә!

Әйткән әйтсен әйдә «Аякларың

Берсе җирдә, берсе гүрдә»не.

Миңа кыйммәт хисләр азатлыгы,

Сандугачның сайрап үлгәне!