Читать книгу Сайланма әсәрләр / Избранные произведения - Нури Арсланов - Страница 73

Мәйдан тотып һинд солтанын җиңгән, –

Ия булган таҗга, дәүләткә.

Аерылганга газиз туган җирдән

Шагыйрь гомере үткән хәсрәттә…

Тәхетне ул бәхет санамаган.

Гел сызлаган күңел ярасы:

Шуңа күрә мирас булып калган

Газәлләре, «Бабырнамә»се.

Бабыр патша – узган дәвер генә, –

Тәхетләрдән эзләр калмаган…

Бабыр шагыйрь безнең белән бергә,

Аны тузан каплый алмаган!