Читать книгу Su üzərində bahar - Rəfail Alı oğlu Tağızadə - Страница 9

Mən sənin qapını döyməyən poçtalyonam —

dünyanın ən böyük günah sahibi.

İztirab sahibi, o AH sahibi.

Nə zəng çalınır,

nə səsin eşidilir qapının kandarından.

Bir sükut boylanır ortalıqdan.

Mən sənin qapının önündən sakitcə ötən adamam,

sanki yadam.

Dünyanın ən böyük günah sahibi

sevgini öldürəndi.

Hər gün… ötüb,

sonra arxaya boylanıram,

əlimdən uçmaq istəyən məktubu

bərk-bərk tutub saxlayıram,

əlindən tutan təki.

Əlimdə məktub əsir,

məktubda sözüm əsir —

ayrılıq nəfəsimi kəsir.

Ömür də ki tələsir.

Döyülməyən qapı çırpınır,

ürək çırpınır,

məktub çırpınır,

məhvərindən çıxan

yerim, göyüm çırpınır.

Bir də döyünən, tövşüyən zaman.

Aman-aman!

Küləyə qoşulub pəncərədən gələcəyəm, dayan.