Читать книгу Гомер биштәре / Котомка жизни - Роберт Әхмәтҗанов - Страница 51

Килде бәйрәм,

узды бәйрәм ду килеп,

тәрәзәдән йолдызларга җыр акты.

Дуслар бар да кояш иде табында,

стаканнар биетте дә җырлатты…

Төтен йөзә – зәңгәр томан бүлмәмдә,

төпкә чаклы ачык калды ишегем;

эреле-ваклы эзләр калды идәндә –

бәйрәмчәрәк автографы кешенең…

Узды бәйрәм,

узды шаулап, буранлап,

Узды парад, дер селкетеп яшьлекне.

Җир хәстәре айнытты бит дусларны:

ничек, имеш, сөрдекме дә чәчтекме?

Булмадыкмы кысыр чәчәк түтәлдә,

илдә яшәп, ни алдың да ни бирдең?

Кисәтми дә, искәртми дә ичмасам, –

урак өсте килеп җитте гомернең!

Узды бәйрәм.

Кояш бара төшлеккә.

Үстердекме,

нәрсәбез бар урырлык?

Ил әҗәтен кайтарырбыз тик шунда:

күтәрелсә бер орлыктан мең орлык!