Читать книгу Гомер биштәре / Котомка жизни - Роберт Әхмәтҗанов - Страница 54

Камыллар эчендә рәхәт, тын.

«Сау бул!» диеп баеп барган кояшка,

шәһәр өсләреннән кыйгачлап,

кичке кошлар кайта югартын.

Күк төтеннәр алсулана еракта,

камылларга төшә кичке моң.

Җәен генә тук бодайлар булып

     чыңлый идек без кырларда,

ай-урагын алып килде дә көз –

әверелдек камылларга…

Сыгылсак та ил кырында,

     бил бирмәдек давылларга.

Без өлгердек бары! Башны салдык

ил өстәле – табыннарга.

Икмәк анасы идек җирдә,

     басып калдык тамырларда.

Без курайлар инде сары җилгә,

яңгыр-явымнарга…

Күк төтеннәр ягыннан киләм,

шырт камыллар гына бар тирәм.

Тау артында калды туган өй…

Күк төтеннәр яныннан киләм.

Күңелемдә – яңа туган көй!