Читать книгу Хатлар язам. Шигырь. Том 5. Стихи - Рузил Фазлыев - Страница 5

Балачакның кышкы бураны,

Көрткә күмгән авыл урамын…

Дөньяларны онытып аунаганда,

Таулар шома, ул чак булганын.

Ул бураннар безне, ул вакытта,

Урамнарга әллә чакырган…

Чана тартып тауга барган чакта,

Юллар салып, урам чатыннан.

Шуңа алар истә сакланганда,

Бураннарда, булгач урамда…

Ул вакытлар шуна искә төшә,

Буран белән, бергә булганга.

Ул вакытның бураннарыда бит,

Шул ук җиле, шул ук карлары…

Нигә шулай искә төшә микән,

Балачакта булып калганы…

Бураннары бәлки сәбәп кенә,

Үткәннәрне искә алырга…

Бураннарда якын була алган,

Балачаклар, истә калырга…

Ярый әле, тагын кышлар килде,

Бүген тагын – менә буранлады…

Буран инде, бүген башка кебек,

Бала чактагыдай булалмады…