Читать книгу Мәхәббәткә генә ышанам… - Тамара Ганиева - Страница 10

Сүз – аяклы,

Килде:

Янәсе, мин

Җариясе хәзер зур агайның.

Үзе ишетсә, ничек оят була,

Бер агардым шуңа, бер карайдым.

Нахакларның кистем ничәмәсен,

Тик берсе дә миңа йокмый иде:

Җиңел бичә, диеп әйтәселәр

Килгәннәрдән Раббым саклый иде.

Кендегеннән түбән җире белән

Уй уйлый шул бәгъзе уйнашчылар:

Һәммәбез дә, имеш, бер калыптан –

Зиначылар, шаһит булучылар.

Мин фәрештә түгел

(Үкенмим дә),

Яр кочагы әмма түгел кәсеп.

Язганнары күптән куенда ул:

Газап катыш назлы тыйнак бәхет.