Читать книгу Мәхәббәткә генә ышанам… - Тамара Ганиева - Страница 22

Хатын-кыз дип җиргә яратылгач,

Җирдә чигәм шатлык, аһларымны.

Җирдәгеләр берүк

Саклагыз сез

Ана булу дигән хакларымны.

Саклагыз сез рухын мәңгелекнең,

Тере калсын минем бәхет түлем,

Тере калсын язмыш язганнары –

Җирем,

Суым,

Илем,

Туган телем.

Кулларымны сузам күккә табан,

Карашларым биек-биекләрдә.

Учларыма куна яңа йолдыз –

Җиргә, димәк, сабый җан өстәлә.

Хатын-кыз дип җиргә яратылгач,

Җирдә чигәм шатлык, аһларымны.

Явызлыкны кыяр калкан итәм

Ана булу дигән хакларымны.

Дөнья – минем ап-ак мичле өем,

Кыегым – күк,

Булсын имин-аман.

Хәвеф катыш изге өмет белән

Дүрт тарафка

Өзелеп-өзелеп багам.