Читать книгу Мәхәббәткә генә ышанам… - Тамара Ганиева - Страница 27

Атыңны син тугар.

Мунча ягам.

Шулпа пешкән. Әзер түшәгем.

Сәфәреңнең газапларын оныт,

Борчымасын бер дә кичәгең.

Туратыңны, әйдә, сугарыйкчы,

Куалыйкчы шуннан үзәнгә.

Куй, пошынма:

Бер ел – симез тартай,

Икенче ел – симез бүдәнә.

Шөкер, безнең әле он җитәрлек,

Кышкы сугым да бар киртәдә.

…Әй бу ир-ат…

Тынгы тапмый җаның,

Ил хәстәрен салмый җилкәңә.