Читать книгу Мәхәббәткә генә ышанам… - Тамара Ганиева - Страница 41

Кош туплауларына кул болгадым,

Уй уйладым:

Әгәр шул кошлар

Очып үтсә безнең морҗа аша,

Яхшырачак минем тормышлар.

Үрелеп бактым йолдыз тупламына,

Исләремә төште бергә чак.

Өем-өем иләк йолдыз кебек,

Сөмбел алып килдең бер кочак.

Карап тордым кургаш болытларга,

Күп утларга салды бу дөнья.

Офык читен ай сыпырып ачса,

Иңнәр язылгандай тоела.

Серләремне салдым агымсуга,

Арынырга хәсрәт-кайгыдан.

Югалтканнар кире кайтмый икән,

Аптыраудан көчкә айныдым.

Алачыкның яктым учагына,

Кочагына иңдем хәтернең.

Үткән белән киләчәктән торган

Күпер генә гомер әйтерсең.

Давылларның калдым уртасында,

Тупсасында тордым упкынның.

Шунда гына яшәү дигән илнең

Шатлык-кайгыларын юксындым.