Читать книгу Мәхәббәткә генә ышанам… - Тамара Ганиева - Страница 24

Безнекеләр яуга күтәрелде:

Төбәп ата безнекеләргә.

Түнтәрелә безнең яклы башлар,

Корбан – үзебезнекеләргә.

Безнекеләр туптан бөгелеп төшә:

Нык булыйк без. Бу бер хатадыр.

Дошман коткысыдыр,

Алданудан,

Ялгыш кына алар атадыр.

Безнекеләр яуга күтәрелде:

Якыныңны, имеш, якала.

Ташка каршы аш ыргытып карый

Үзебезнең яклы ябага.

Әллә микән өзек элемтәдә,

Әллә микән гаеп штабта.

Әллә микән безнең үз яклылар

Колак салдылармы ошакка4.

Ни булса да, баш күтәрер хәл юк:

Безнекеләр турый безнекен.

Су эчкесез әмәл-чарасыз көн,

Аягүрә егар эссе төн.

Сукмак салган идек араларга,

Корбан чалган идек нияткә.

Изге иде тоткан юлыбыз да,

Аяусызлык кайдан көбәктә5?

Безнекеләр безнең башны ашый,

Безнекеләр безне тураклый.

Безнекеләр безнең үзебезне

Ияләштерәм дип тозаклый.

Аһ, яу кыры, төсең коргыры ла,

Мәкер генә җитә башларга.

Авызлык юк бер башкортның башын

Икенче бер башкорт ашауга.

Бер чынаяк агу китерегез –

Эчкечегә хәзер сабышам.

Исән-имин чыгар чаралар юк

Үз-үзебез белән алыштан.