Читать книгу Мәхәббәткә генә ышанам… - Тамара Ганиева - Страница 15

Авылдашлар!

Тәкбир әйтәм сезгә –

Кич эңгердә, иртән таң атканда.

Җыйнаулашып мине жәлләдегез,

Газиз әнкәемне югалтканда,

Атам мәрхүмемне озатканда.

Иң куйдыгыз чиксез хәсрәтемә,

Уртаклашып алып өй беренчә.

Учагыннан бәхет казанының

Авыл эче җылы шул көенчә, –

Бала чактан танып белүемчә.

Зират кылып рухын әрвахларның

Савап алып гомер иткәнгәме –

Йөзегездә һәрчак иман нуры,

Күзегездә бетмәс сагыш моңы,

Үҗәт белән дөнья көткәнгәме?

Авылдашлар!

Күрдем изгелекләр

Бәрәкәтле генә кулыгыздан.

Камалдым да төяк хозурыннан,

Комар алдым мәҗлес җырыгыздан,

Рәхәт чигеп тәгам-сыегыздан.

Ташламаган кебек безне хәсрәт,

Шатлыклар да килер күмәртәләп.

Казан асып, Накас тугаенда

Шулпа эчәсе бар чеүәтәләп3,

Кымыз уртлыйсы бар көянтәләп.