Читать книгу Мәхәббәткә генә ышанам… - Тамара Ганиева - Страница 11

Ялкау гына сибелә сары яфрак,

Саркып кына сыктый көз күге.

Күктә тамчы-тамчы фирүзәләр –

Көяз көннең затлы йөзеге.

Чатырында ахак гөмбәзләрнең

Өмет кебек саран яктылык.

Күңелкәем тулы сабыр аһәң –

Сер-сихергә тормый атлыгып.

Миләүшәдәй күккә

Һич юк үпкә,

Тияселәр – сеңгән язмышка.

Болыт кисеп якты урманыммы

Гомер итмеш дигән алышта.

Сибелеп калды еллар:

Бер ул – яфрак,

Бер карасаң, чәчкә таҗлары.

Еллар нәрсә?

Фани гомеремә

Ике гасыр – язмыш язганы.

Сибелә-сибелә инде сары яфрак…

Сагышланам,

Әмма күңелем

Ярмаланып пешкән кавын, –

Сизәм:

Моңнан-наздан мәхрүм түгелмен.