Читать книгу Język i komunikacja. Wprowadzenie dla pedagogów - Anna Wileczek - Страница 18

Wybitna współczesna badaczka języka i kultury – Anna Wierzbicka – napisała niegdyś, że: „Język to pewna fikcja: nie ma języka (w liczbie pojedynczej), tylko języki w liczbie mnogiej, podobnie jak nie ma kultury w liczbie pojedynczej, są tylko kultury w liczbie mnogiej” (Wierzbicka 2011: 13). Zwróciła ona tym samym uwagę na problem związany nie tylko z różnorodnością języków świata, ale też z ich ścisłym związkiem z kulturą danej społeczności. Poza tym trzeba pamiętać, że posługując się terminem język lub języki, uwzględniamy zawsze nieco inną perspektywę oglądu. Na przykład wyrażenia język naturalny używa się na określenie abstrakcyjnego modelu języka „w ogóle”, który może być reprezentowany przez wiele języków występujących na świecie. Są one klasyfikowane jako języki narodowe lub etniczne, gdyż na ich powstanie i kształt mają wpływ zwyczaje komunikacyjne wspólnoty etnicznej. Czy jednak opisywanie modelu języka ludzkiego, opartego na cechach uniwersalnych (uniwersalia językowe), jest panaceum na uporządkowanie językowej wieży Babel? Wydaje się, że skoro języki nie służą wyłącznie do porozumiewania się (działamy za pomocą słów i chcemy osiągnąć jakieś cele), to zarówno zewnętrzne zróżnicowanie języków, jak i wewnętrzna specjalizacja ze względu na potrzeby użytkowników mają swój głęboki sens¹¹.