Читать книгу Die beginsel van stof - Breyten Breytenbach - Страница 10

Ounooi: wat ’n verrassing

dat jy vir die eerste keer sedert al die jare

hier in die vreemde

kom besoek aflê

terug in die boonste donker kamer

van daardie ouhuis

waar wind soms in die luike fluit

en die vloerplanke kraak

onder tyd se tred

en die hitte somers swaar en wit

soos ’n broeis hemel die aarde versmoor

nou kan jy my dogter

wat jy nooit ontmoet het

nooi na jou vertrek

sodat sy oplaas haar grootmoeder

met ’n snikkende ‘goeie rus’ mag begroet –

uit die skemer hoor ek die gefluister

van oumatjie-raad

die sagte geskinder oor ’n ewigheid

jy sal ontuis wees in hierdie miernes

van mense en motors

waar jy my kom kry, Oumens

jy sal huiwer om die straat oor te steek

en verdwaal in supermarkte van spieëls en rook –

of is alle aarde en ruimte nou aan jou bekend

en wat is my naam?

tog wil ek dit vir jou wys –

die dartelende helikopters

die torings met in duiselende dakverdiepings

hoerhuise vir engele

en hoe met die oorgang na herfs

die newel van die heuwels rol

om as ondeursigtige grys gewig

te beweeg oor die rivier

ek is tevrede in die vreemde, Ounooi

noudat ek weer van jou kon weet

in die boonste kamer

aan die einde van die gang

waar jy op die bed uitgelê

nog staar na die eindeloosheid

van voëls en son anderkant die plafon

en in die weeg-beweging

tussen hand en papier

jou liewe gesig hier

iewers sigbaar kon bly in die gedig