Читать книгу Die beginsel van stof - Breyten Breytenbach - Страница 14

heeldag ry hulle deur landskappe oop

soos ’n gemoed waar spoed geen verskil maak nie

teen die einder altyd ’n bergreeks uitgeknip

soms ’n vaal gordyn verlate/gelate want wat agter is

kan net dieselfde wees dan weer ruig soos ’n blou wolk

of potsierlik net nog ’n brok in die collage

van afstand en aanwesigheid

heeldag bekruip hulle die begrip ‘berg’

opberg/verberg/bergenis

deur wingerde, verby perde en koeie

langs arm boerderytjies waar klere soos vlae van identiteit

verslete aan drade wapper

lyke, lyke die stank van onthou

heeldag ry hulle deur landskappe met die goeie bedoeling

om die reis sinbaar te maak, en daarom versinbaar

en singmatig

en wat gesing word moet jy kan dans

met versengende hittegolwe ’n dynserigheid

totdat dit aand skep naby ’n see so glinsterend

versilwer soos satyn of ’n gelakte spieël waar lig versuip

lyke, lyke die stank van onthou

om hierdie land uit die geheue te verban

in die donker kantel swaels hulle arabeske in die donker

kom daar sterre ’n flonkerende lafenis

lyke, lyke, lyke