Читать книгу Сны аб Беларусi - Дзмiтрый Кудрэц - Страница 11

Лiпiна ўпрыгожылася золатам,

Ей зялены колер не па густу.

Чырванеюць яблыкi ад сораму,

Гледзячы на гэткае распутства.

Пэўна яна штосьцi пераблытала,

Захацелась ей чароўных красак.

Толькi наглядзеўшыся на лiпiну,

За вакном мiнае Спас за Спасам.

Яблыкi на наваколле дзiвяцца,

Здарылася што, не разумеюць

I размораныя сонцам жнiвеньскiм

На галiнках сумна чырванеюць.

Месяц усе вышэй вiсiць над хатаю,

Толькi зараз я заўважыў гэта

I, наеўшысь сарамлiвых яблыкаў,

Разумею – адыходзiць лета.