Читать книгу Сны аб Беларусi - Дзмiтрый Кудрэц - Страница 16

Дзесь мiж сiнiх азер i бязмежных лугоў

Есць мясцiна, абраная лесам.

Прывячае там шэргат сасновых бароў,

Мятны водар мурожных пакосаў.

Хай няма хараства ў ей паўдневых краiн,

Дзе да берага ласцiцца мора.

Там надзеi маi, там маi каранi,

Там пазнаў я i шчасце i гора.

Часам вабяць замежных спакус мiражы

I прыгоды бясконцых вандровак.

Але што там не думай, што там не кажы,

Мне нiкуды не дзецца ўсе роўна

Ад кутка, што знаемы з маленства майго,

Дзе мiж сосен хаваецца рэчка.

Наблукаўшысь, вяртаюсь туды зноў i зноў,

Хай не сам, а душою i сэрцам.