Читать книгу Сны аб Беларусi - Дзмiтрый Кудрэц - Страница 21

Расквiтнела шыпшына ля плоту,

Разгарэўся ружовы пажар.

Ад усiх я збягаю ўпотай

У краiну няздзейсненных мар.

Я там быў разоў сто ўжо, не меней.

Пiў ваду з жыватворных крынiц.

Там забытыя сумныя ценi

Набываюць знаемы абрыс.

Там жыцце не залежыць ад часу,

Там няма звыклай мне мiтуснi.

Там здзяйсняюцца быццам у казцы

Нават самыя дзiўныя сны.

Там давольны i пэўна шчаслiвы

Я блукаю мiж страчаных мрой.

I плыве следам водар шыпшыны,

Дараваны свавольнай вясной.