Читать книгу Сны аб Беларусi - Дзмiтрый Кудрэц - Страница 7

Жыцце цягне на захад, а сэрца на ўсход.

I нiяк iм не дагаварыцца.

Не хачу ўспамiнаць безлiч прожытых год,

А яны не жадаюць забыцца.

Жыцце крочыць наперад, а памяць назад

Павяртаецца ноччу бяссоннай.

Што наперадзе мо зацiкавiць наўрад,

А ў мiнулым даўно ўсе вядома.

Жыцце верне направа, а я ў бок другi,

Хоць i ведаю, ўцекi дарэмны.

Бо, куды не збягай, усе роўна я з iм

У пазначаным пункце сустрэнусь.