Читать книгу Сны аб Беларусi - Дзмiтрый Кудрэц - Страница 22

Няма слез. Унутры штось зламалась.

Зразумець не магу ў чым прычына.

I з таго што было засталося так мала.

У асноўным аднi ўспамiны.

Няма слоў. Яны скончылiсь проста.

Страцiў iх на хлусню i пытаннi.

I з таго што было дараваны мне лесам

Несканчоныя толькi жаданнi.

Няма сноў. Вочы засцiла цемра.

I няма нi прасвету, нi выйсця.

I з таго што было намагаюсь дарэмна

Я абраць хаця б крыху карысьцi.