Читать книгу Wolność emocjonalna - Judith Orloff - Страница 110

Kiedy ktoś cię frustruje, na początek weź głęboki wdech. Ustal, czy wolisz porozmawiać z tą osoba teraz, czy może chcesz poczekać, aż się uspokoisz. Jeśli jesteś bardzo zdenerwowany i rozemocjonowany, lepiej odłóż tę rozmowę na później – przeprowadź ją, kiedy już odzyskasz równowagę. Będziesz miał wówczas większą siłę przekonywania, a jednocześnie nie będziesz wzbudzał w drugiej osobie silnego poczucia zagrożenia.

Zasada nr 1: Skoncentruj się na konkretnej kwestii – nie pozwalaj sobie na ataki o wydźwięku osobistym. Możesz powiedzieć na przykład: „Frustruje mnie, kiedy coś obiecujesz, a potem tego nie robisz”. Nie odwołuj się do gróźb, nie obrażaj drugiej osoby. Spokojnym tonem, wolnym od oskarżeń, wytłumacz jej, jakie uczucia wzbudza w tobie jej zachowanie. Staraj się nie sugerować, że uważasz takie zachowanie za niewłaściwe.

Zasada nr 2: Słuchaj, nie przyjmując postawy obronnej, nie reaguj gwałtownie i nie przerywaj. Wysłuchanie opinii drugiej osoby jest oznaką szacunku dla niej. Oczywiście nie musisz zgadzać się z jej poglądami. Unikaj agresywnego tonu i mowy ciała. Staraj się nie epatować własnym niezadowoleniem i nie osądzać drugiej osoby.

Zasada nr 3: Szukaj uczuć kryjących się za słowami. Łatwiej jest okazywać cierpliwość, kiedy rozumie się motywację drugiej osoby. Postaraj się wyczuć, czy druga osoba jest przestraszona, niepewna siebie czy też może zmaga się z negatywnym aspektem swojej osobowości. Uświadom sobie, że taki proces może być bolesny. Sprawdź, jakie zmiany druga osoba skłonna byłaby wprowadzić.

Zasada nr 4: Reaguj jasno i ze współczuciem. Dzięki takiemu podejściu druga strona nie przybiera postawy defensywnej, przez co automatycznie łatwiej jest jej przyznać się do tego, że jest przyczyną twojej frustracji. Wszystkie kwestie poruszaj przez pryzmat rozwiązań konkretnych problemów. Uogólnianie się nie sprawdza. Powiedz na przykład: „Naprawdę wolałbym, żebyś na mnie nie krzyczał, nawet jeśli cię rozczaruję”. Jeśli druga osoba jest gotowa spróbować, okaż jej swoją wdzięczność. Utwierdź ją w słuszności tych dążeń: „Dzięki, że na mnie nie nakrzyczałeś. Naprawdę doceniam twoją wyrozumiałość”. Poczekaj na jakąś widoczną poprawę zachowań drugiej osoby. Jeżeli niczego takiego nie zauważysz, będziesz musiał albo ograniczyć swoje kontakty z tą osobą, albo obniżyć swoje oczekiwania wobec niej.

Cierpliwość jest wartościową walutą komunikacji. Kiedy nauczysz się spokojniej reagować na frustrację i nie wybuchać gniewem, twoje relacje z innymi przeniosą się na zupełnie nowy poziom. We wszystkich interakcjach z innymi ludźmi powinieneś zawsze wyznaczać sobie konkretny cel. Może chodzić o eliminację konkretnego frustrującego cię zachowania, o odmowę uczestnictwa w bezsensownym schemacie zachowań lub o proste przekazanie własnych uczuć bez jakichkolwiek nadziei na zmianę zachowań po drugiej stronie. Cierpliwość nadaje interakcji odpowiedni ton i pomaga traktować siebie oraz innych z należnym szacunkiem nawet w tych sytuacjach, w których nie da się wyeliminować źródła frustracji.

Te ogólne zasady komunikowania się można uzupełnić o konkretne, praktyczne wskazówki, dotyczące dwóch bardzo często spotykanych frustrujących sytuacji.