Читать книгу Wolność emocjonalna - Judith Orloff - Страница 123

Zawsze staram się wczuć się w moich pacjentów – dostrzegam ich samotność od razu, nawet jeśli starają się ją ukryć. Ta emocja ma posmak uczucia dryfowania po morzu mimo woli, nieukojonej tęsknoty za czymś bliskim. W sferze energetycznej samotność daje się odczuć jako bladofioletowa para unosząca się z porów. W takiej sytuacji należy zachować daleko posuniętą delikatność. Ludzie często wspinają się na wyżyny swoich możliwości, żeby tylko ukryć samotność. Niektórzy są nadmiernie ożywieni lub przejawiają przesadny ekstrawertyzm. Inni zapychają swój kalendarz, nie pozostawiając sobie nawet chwili wytchnienia, tym samym eliminując możliwość doświadczania samotności. Na poziomie intuicyjnym wszystko to nie ma znaczenia – energii samotności nie da się wygłuszyć.

Samotność i relacje z innymi należy traktować jako energetyczne przeciwieństwa. Spośród wszystkich trudnych emocji samotność najłatwiej jest przekształcić – bardzo silnie reaguje ona na pełne miłości relacje z innymi. Należy ją traktować jako wołanie o nawiązanie takich właśnie relacji. Tego potrzeba człowiekowi, któremu doskwiera samotność. A zatem jeżeli chcemy wyeliminować poczucie samotności, powinniśmy upewnić się, że fala odpływu będzie potężniejsza od fali przypływu. Działania na rzecz wyzbycia się poczucia samotności należy rozpocząć od bliższego poznania intuicyjnej energii zarówno tego stanu, jak i jego przeciwieństwa, czyli relacji z innymi. Wymienię tu pewne cechy, na które warto zwrócić uwagę.