Читать книгу Wolność emocjonalna - Judith Orloff - Страница 120

Jeżeli chodzi o emocje, mózg niełatwo jest oszukać. Reaguje on i na skutki samotności, i na skutki otrzymywania wsparcia. Znaczącym przełomem w dziedzinie neurobiologii było odkrycie neuronów lustrzanych, szczególnych komórek mózgu, które rejestrują przebieg wymiany emocjonalnej (poruszałam już tę kwestię w rozdziale 4, kiedy mowa była o empatii). Wychwytują w zasadzie wszystko. Jeżeli przebywasz w towarzystwie cierpiącego przyjaciela, neurony lustrzane aktywują ośrodki bólu w twoim mózgu. To samo dotyczy współczucia i innych emocji. Czasami to dobrze, a czasami źle – faktem jest, że ludzie przejmują od innych wibracje na poziomie emocjonalnym. Wibracje te mogą wywierać na nich istotny wpływ, szczególnie jeśli są ludźmi o empatycznej osobowości.

Jako energopsychiatrę ów biologiczny wymiar empatii pasjonuje mnie szczególnie. Jest to komórkowa manifestacja intuicji, za pośrednictwem której dostrajamy swój nastrój do nastroju innych osób. Emocje zwracają na siebie naszą uwagę. Przeprowadzone niedawno badania mózgu wykazały, że kobieta zachowuje większy spokój (i aktywność jej mózgu jest mniejsza), kiedy przed elektrowstrząsem towarzyszy jej mąż, który ze spokojem trzyma ją za rękę. Warto uświadomić sobie, że bliskość kochającej osoby ma ogromne znaczenie biologiczne – dzięki temu można zacząć wykorzystywać kontakt nawiązujący się między mózgami do zapewnienia sobie większego zakresu wolności. Jak można to zrobić? Poszukując relacji, które eliminowałyby nasze reakcje stresowe. Zastanów się nad tym, jak w różnych sytuacjach twoje neurony reagują na innych. Postaraj się zwracać na to uwagę w codziennym życiu.