Читать книгу Wolność emocjonalna - Judith Orloff - Страница 121

W moim przekonaniu przyjaźń ma cudowną moc terapeutyczną – działa leczniczo na wiele różnych sposobów. Podobnie jak większość z nas, kiedy doskwiera mi samotność, szukam pomocy u przyjaciół. Przyjaciel to człowiek, z którym można szczerze porozmawiać i który nie będzie cię osądzał, bez względu na to, jak duży bałagan panuje w twoim życiu. Nawet w najtrudniejszych chwilach zawsze mogłam liczyć na emocjonalne wsparcie moich przyjaciół, ja również wyciągałam pomocną dłoń, kiedy tego potrzebowali. Poświęcając swój czas, żeby mnie wysłuchać i zaoferować mi wsparcie, zapewniają mi komfort i ułatwiają mi powrót do równowagi. Badania naukowe wykazały, że ta emocjonalna zależność ma podłoże biologiczne: przyjaźń powoduje wzmożone wydzielanie oksytocyny, balsamu dla samotnej duszy.

Chociaż przyjaźń ma pozytywny wpływ na stan zdrowia przedstawicieli obu płci, kobiety zwykle dbają o nią bardziej niż mężczyźni. Dlaczego tak się dzieje? Naukowcy upatrują przyczyn tego zjawiska we właściwej kobietom skłonności do poszukiwania lekarstwa na stres w kontaktach z innymi i wyrażaniu własnego „ja”. Z ich obserwacji wynika, że mężczyźni częściej ulegają reakcji „walcz lub uciekaj”, reagując na stres agresją lub wycofaniem się. Badacze odkryli, że organizm kobiety produkuje więcej oksytocyny – jej poziom wzrasta szczególnie podczas orgazmu, porodu czy karmienia piersią. Kiedy równoległe pojawiają się oksytocyna i estrogeny, kobieta szuka wsparcia swoich przyjaciół, co powoduje dalszy wzrost wydzielania tego pierwszego hormonu: pojawia się poczucie ciepła, przyjemnego zanurzenia w miłości. Takiego zjawiska nie udało się dotychczas zaobserwować u mężczyzn. Obniżony poziom oksytocyny stwierdzono u ludzi dotkniętych autyzmem (zaburzeniem, które wpływa na zdolność do nawiązywania kontaktów z innymi). Przy wysokim poziomie oksytocyny (nie ma przy tym znaczenia, czy został on osiągnięty w sposób naturalny, czy poprzez podanie hormonu w postaci zastrzyku) człowiek staje się mniej podatny na destruktywne skutki oddziaływania stresu. To może wyjaśniać, dlaczego kobiety żyją statystycznie dłużej od mężczyzn.

Przedstawione tu ćwiczenie pozwoli ci wykorzystać potencjał oksytocyny w poszukiwaniu wsparcia u innych, a zatem w walce z samotnością. Jeżeli jesteś kobietą, możesz liczyć na zbawienny wpływ oksytocyny. Ale nawet jeśli jesteś mężczyzną, nie zaszkodzi spróbować. Hormony stanowią przecież tylko jeden z elementów tajemniczej układanki ludzkich relacji.

Wskazówka emocjonalna

Strategie umożliwiające podniesienie poziomu hormonu miłości, czyli oksytocyny

Jeżeli doskwiera ci samotność, nie izoluj się od innych. Podejmuj aktywne działania na rzecz podniesienia poziomu oksytocyny. Zamiast siedzieć pogrążony w negatywnych myślach, wyjdź z domu. Nawet utrzymana w przyjemnym tonie krótka rozmowa ze sprzedawcą w sklepie może uwolnić cię od samotności. Zamiast czekać, aż telefon się rozdzwoni, sam zadzwoń do przyjaciela. Zaproś znajomych na herbatę lub do kina, żebyś nie musiał spędzać czasu w samotności. Zgłoś się do pomocy w organizacji wspierającej najbiedniejszych lub dowolnej innej instytucji charytatywnej. Nawet jeśli czujesz opór, spróbuj go pokonać. Sam wysiłek wystarczy, żeby wyzwolić się od poczucia beznadziei. Nic lepiej nie działa na wydzielanie oksytocyny niż kontakt z innymi ludźmi. Chwile miło spędzone z innymi łagodzą poczucie samotności.

Samotność to uczucie, które w odpowiednich okolicznościach szybko traci na sile. Im bogatsze są twoje relacje z innymi, tym mniej będzie ci doskwierać samotność. Już teraz możesz rozpocząć poszukiwania nowych znajomości. Zapomnij o tym, kogo powinieneś lubić. Szukaj przyjaciół, którzy nadają na tej samej fali, co ty. Samotność egzystencjalna, właściwa naturze ludzkiej, nie zamyka przed nami drogi do owocnych kontaktów z innymi. Idąc przez życie, otaczaj troską innych i pozwól im otaczać troską siebie. W ten sposób wyeliminujesz poważny czynnik stresogenny oddziałujący na twoją biologię.