Читать книгу Na szczycie - K.N. Haner - Страница 38

Późnym wieczorem w sypialni Sed próbował mnie jakoś przebrać. Prawie posikałam się ze śmiechu, ale jego delikatność i troska były bardzo miłe.

– Dlaczego nie nosisz pierścionka? – zauważył, gdy wkładał mi koszulkę przez głowę. Cholera!

– Sed, ja go zgubiłam… – przyznałam w końcu, czując się jak kompletna idiotka.

– Jak zgubiłaś? – zapytał zaskoczony.

– No wtedy, na plaży, razem z kluczykami do auta. Musiał mi się zsunąć z palca.

– Przecież leży w łazience na umywalce.

– Tak?! – aż pisnęłam i od razu tam pokuśtykałam. O rany, faktycznie! Przecież go zdjęłam w złości na niego.

– Bałaś się mi powiedzieć? – Stanął w progu łazienki cudownie rozbawiony. Ach, te jego dołeczki.

– Jak cholera! Myślałam, że mnie zabijesz.

– Jestem w stanie wybaczyć ci wszystko, Reb. Nawet zgubienie pierścionka zaręczynowego.

– Zdrady nie wybaczysz… – Nie wiem, dlaczego to powiedziałam.

– To był dla mnie szok, Reb. Nie wiem, czy bym ci nie wybaczył… Na szczęście nie mam ci czego wybaczać – uśmiechnął się i podszedł. Sięgnął pierścionek z umywalki i włożył na mój palec. – Masz go nigdy więcej nie zdejmować – dodał i ucałował moją dłoń.

– Nigdy, przenigdy – spojrzałam na niego i się uśmiechnęłam. Mam wrażenie, że przez te ostatnie wydarzenia pokonaliśmy jakąś niewidzialną barierę. Nie potrafię tego wytłumaczyć, ale jestem w stanie zaufać temu facetowi. Zaufać, że mnie nie skrzywdzi, że się mną zaopiekuje i będzie się o mnie troszczył. Ja chcę mu dać to samo. Chcę być dla niego dobra, najlepsza, jak potrafię.

Położyliśmy się do łóżka, Sed rozkosznie masował mi stopy, całował, ssał palce. Oboje wiedzieliśmy, że musimy się wstrzymać, ale takie pieszczoty były bardzo przyjemne. Gdy odwrócił mnie na brzuch, przeciągnął dłonią po całej długości nóg i zatrzymał się na pośladku.

– Co ty tu masz?! – aż pisnął odsuwając mi majtki. Cholera!

– Tatuaż – odpowiedziałam bez tchu.

– No widzę – rzucił krótko, a ja nie miałam pojęcia, czy jest zły, czy wręcz przeciwnie.

– Widziałam wzór, jak się zagoi, będzie ładny – powiedziałam niepewnie.

– Ładny to jest twój tyłek, Reb, a tatuaż… – Przyjrzał się z troską opatrunkowi i pogładził mnie delikatnie obok niego. – Kto wybrał wzór?

– Erick.

– Tak myślałem. Gdyby to był Simon albo Nicki, miałabyś wytatuowanego kutasa albo jeszcze coś gorszego – roześmiał się. Co w tym zabawnego?

– Zakładacie się czasami o różne rzeczy i ten kto przegra, tatuuje sobie coś, co wymyśli ten drugi, tak?

– No, zdarzyło się kilka razy, ja na szczęście ani razu nie przegrałem – wyszczerzył tryumfalnie zęby.

– Co Alex ma na tyłku? – Sed się roześmiał.

– Skąd wiesz, że coś ma?

– Simon mi powiedział.

Uśmiech znikł z jego twarzy.

– Rozmawiałaś z nim?

O cholera!

– Tak, chwilę, chciał zobaczyć tatuaż.

– Pokazałaś mu?! – wbił we mnie spojrzenie.

– Przecież tylko plasterek.

O rany!

– Pokazałaś mu tyłek?

– Sed, tylko plasterek…

– Nie dotykał cię? – w jego głosie słychać smutek.

– Nie – skłamałam. Znowu.

– To dobrze, nie zniósłbym, gdyby cię dotykał bez mojej zgody.

– Twojej zgody?

Sed spojrzał na mnie dziwnie.

– Miałem na myśli, że… – zatkało go. Chyba chciał mi zdradzić jeden z tych sekretów łóżkowych związanych z Karą, ale tego nie zrobił. Ja też nie naciskałam. Nie wiem, czy jestem gotowa dowiedzieć się, że Sed może mi kiedyś zaproponować trójkąt z którymś z chłopaków. Chociaż na samą myśl moja cipka sama zapulsowała i zrobiłam się mokra. O matko!

Przytuliłam się do niego mocno, gdy zgasił lampkę przy łóżku. Nie mogłam zasnąć, on też, ale oboje udawaliśmy, że śpimy. Długo myślałam o tym wszystkim, co się wydarzyło. Moje życie przez tydzień kompletnie wywróciło się do góry nogami. A to, co mnie czeka w najbliższym czasie, napawa mnie lękiem i przerażeniem. W dodatku ta noga… Co jeśli nie dam rady tańczyć? Cholera! Na samą myśl, że jakaś inna dziewczyna zajmie moje miejsce, ogarnęła mnie wściekłość.