Читать книгу Өтерләр юк йөрәк тибешендә - Назиба Сафина - Страница 8

– Әгәр дә тәкъдим ясасам,

Син миңа чыгасыңмы?

– Аңламыйсың, шул адымнан

Ярыңнан чыгасыңны.

Бер ташыгач, кире кайтып,

Дулкыннар тынган инде.

Дөньяң үтә күренмәле,

Болганган, тонган инде.

Көзге ташуларга синең

Чыдый алырмы җаның?

Хәтереңнән үткәр әле

Көзге ташулар санын! –

Андый хәлнең булганы юк?

Мин дә тәү тапкыр татыйм.

Мин моны бөре-йөрәкнең

Алдануы дип таныйм.

Әгәр дә тәкъдим ясасаң…

Нинди тәкъдим ул, кемгә?

Алай да күчмәс дип уйлыйм

Кояш төнгә, ай – көнгә.

Йолдызлар да төшмәс җиргә,

Сибелер кар-йолдызлар.

Ак карларны шыгырдатып,

Һаман йөрерләр парлар.

Без һаман ялгыз йөрербез,

Безне ай һаман жәлләр.

«Әгәр-мәгәр» – диеп торгач,

Шундый була ул хәлләр.

Мин дә икеләнеп калдым,

Әгәр мин кире каксам?

Вакыт ярган эздән генә

Һаман бер көйгә аксам…

Никләр юкны сөйләдем, дип

Үкенерсең үзең дә.

Шундый-шундый уйларны тик

Укып торам күзеңдә.

Кирәкми, тәкъдим ясама! –

Һәм мин дә кире какмыйм.

Көз фасылы шашкан диеп,

Вакыт кирегә акмый.

Тик барыбер кулларыңа

Тотып кып-кызыл гөлне,

Син тезлән дә алларыма,

Яса шул тәкъдимеңне!

Тылсым! Кайтардың яшьлеккә! –

Анда син юк, нишләдең?

«Риза!» – дип авызны ачкач,

Мин телемне тешләдем.

Алтмышыма кайтар мине! –

Адаштырма язларда!

Риза! Риза! Коенырга

Көзге ташкын-назларда!

Кулларыңа ал кулымны, –

Әйт карап күзләремә:

«Синсез миңа авыр!» – диген, –

Ышанам сүзләреңә.

Алтын-көмешләр дә бирмә,

Вәгъдә бүләге итеп.

Җылы шәл сал иңнәремә,

Ярый, чигүле читек…

Һәм… капма-каршы утырып,

Чәй эчик – нинди ләззәт!

Ташкыны кирәкми көзнең,

Бирсен тамчылап, азлап.

Күзләреңдә җылы караш,

Телеңдә җылы сүзләр.

Һәр көн мине иркәләсен, –

Тагы ни кирәк, юләр!

Әй күктән өзелгән күңел!

Күкләрдә йөреттең шул.

Чынлыкта түгел, җанымны

Хыялда эреттең шул!