Читать книгу Stories vir die lewe-omnibus - Piet Naude - Страница 33

’n Ou legende vertel van die handelaar van Bagdad wat eendag sy bediende mark toe gestuur het. Na ’n kort tydjie was die bediende terug, witgeskrik en bewend, en vertel oorstuur: “Iemand het in die geroesemoes op die markplein teen my gestamp en toe ek omkyk, sien ek dis die Dood wat my aangeraak het. Sy het my aangestaar en ’n teken met haar hande gemaak. Meneer, leen my asseblief jou perd dat ek van dié donker vrou af kan wegvlug. Ek sal Samarra toe ry en daar wegkruip, en dan sal die Dood my nie kry nie.”

Die handelaar het hom sy perd geleen en die bediende is in alle haas daar weg.

Later die dag gaan die handelaar self mark toe, en daar sien hy die Dood tussen die mense rondloop. Die handelaar besluit toe om haar te gaan uitvra: “Hoekom het jy vanoggend my bediende so laat skrik?” vra hy. “Watse teken het jy vir hom gewys?”

“Dit was nie een of ander duistere teken nie,” het die Dood geantwoord. “Ek het net my hande in die lug gegooi van verbasing om jou bediende in Bagdad te kry, want ek het vanaand met hom ’n afspraak in Samarra.”

___________________________________

God het ons verlos van ons vrees vir die onontvlugbare dood deurdat Hy die einde van hierdie lewe die begin gemaak het van ’n nuwe lewe, die ware lewe.

MACRINA (327-379 nC)

’n Gelowige mens kyk na die dood soos Christopher Columbus sy eerste ontdekkingsreis na die kus van Spanje beskou het. Hy kon nie sê wat aan die oorkant van die onbekende see sou lê nie. Dit was moontlik dat al sy hoë verwagtings op niks sou uitloop. Maar sy insig in die duidelike betekenis van die feite wat hy tot sy beskikking gehad het, het hom oortuig dat in God se volmaakte skepping die see ook ’n oorkantse kus sou hê.

HARRY EMERSON FOSDICK