Читать книгу Na całego - Piotr Bojarski - Страница 9

Pas startowy okazał się być w dobrym stanie. Widać, że Austriacy, a potem Rosjanie dbali o niego w należyty sposób. Przejęte już w końcu października 1918 roku przez polskich żołnierzy pod wodzą porucznika pilota Wiktora Robotyckiego, stało się teraz, w dniu próby generalnej w Galicji, nieocenionym zaczątkiem polskiego sukcesu. To tutaj rozlokowała się Pierwsza Wielkopolska Eskadra Polna, oczekując na rozkazy dowództwa. Miło było patrzeć na panujący wokół entuzjazm i zapał do wysiłku.

Sierżant pilot Franciszek Jach nie mógł się doczekać pierwszych zadań. Po sprawdzeniu kondycji pasa startowego uznał, że powinien raz jeszcze bliżej przyjrzeć się powierzonemu jego pieczy rozpoznawczemu albatrosowi.

Maszyna dobrze zniosła transport koleją przez całą centralną Polskę i była zdecydowanie gotowa do pierwszego lotu na nowym, galicyjskim niebie. Pogoda zdawała się do tego wymarzona: słoneczna, z wysokim pułapem nielicznych chmur. W dodatku nie czuło się żadnego podmuchu wiatru. Nic, tylko wsiąść w kabinie za stery i wzbić się na rozpoznanie.

Ktoś gdzieś wyżej, w sztabie, czytał najwyraźniej w myślach Jacha. A już na pewno świetnie wyczuwał jego skryte pragnienia. Dość powiedzieć, że kwadrans przed dziesiątą załogi poderwała elektryzująca wieść: dotarł goniec z dowództwa!

Szybko okazało się, że sztab życzy sobie rozeznania sytuacji na kierunku linii kolejowej do Gródka i dalej na wschód.

— Polecisz tam, Franek — zdecydował podporucznik Pniewski. — Zrobisz zdjęcia i szkice.

— Ma się rozumieć — wyraził nieregulaminowo swoją aprobatę Jach. — Na co zwrócić największą uwagę?

— Sztab chce wiedzieć zasadniczo jedno: czy w okolicy Gródka znajdują się duże zgrupowania przeciwnika. Wiadomo, że nasi próbują odblokować Lwów i muszą mieć dobre dane.

— Będą je mieli — zapalił się Jach.

— Wykonać!

Pniewski się uśmiechnął. Euforia na twarzy podwładnego udzieliła się także jemu. Już wiedział, że ten dzień na lotnisku w Hureczku będzie na pewno dobry.