Читать книгу Гомер биштәре / Котомка жизни - Роберт Әхмәтҗанов - Страница 10

Сорый миннән һәрбер кулны кыскан:

– Син кайда соң, туган, тормышта?..

Акыллыга тиеш лаек җавап –

сораулары тоела хак булып.

– Күрәсезме, дуслар, кыр өстендә

асылынып тора ак болыт? – дим, –

ак болытның кыл бер уртасында

минем йортым күренә ак булып, –

тургай оя корган җирдә,

сандугачлар торган җирдә,

Идел-елга аккан җирдә,

моңын ярга каккан җирдә, –

минем оям!

Шунда сыям…

Кыскасы:

әрем арасыннан киләме авазым,

диңгез буеннанмы,

кайгым муеннанмы, билдәнме,

сөю ташкынында йөзәмме,

нәфрәт дәрьяларын гизәмме… –

илем юлы – минем юлым!

Алтын кырлардамы авазым,

ишетелә язданмы, көздәнме,

сагыш күбәләкме, бәхетем түгәрәкме,

җил каршымы, әллә юлдашмы –

илем уе – минем уем!

Илт Йөрәкне, Сөю, дау кырына,

Җыр каршына илт син бу башны!