Читать книгу Гомер биштәре / Котомка жизни - Роберт Әхмәтҗанов - Страница 15

Көздән керде кырга алтын бөртек, –

өмет калды кырлар түрендә.

Шытты ул Җыр, чыкты җирдән төртеп

һәм шаулады туган җиремдә!

Тыелгысыз ташкын булып акты,

офыкларга чапты дулкыннар!

Игенченең иңнәренә ятты

шау башаклар, җилдә сулкылдап.

Игенченең биргән сүзе – иген,

чынлык була килгәч өстәлгә.

Батырлык ул эзли үзенә тиңен,

муллыкларга муллык өстәлә.

Игенчедә иң борынгы сәнгать,

сыналган ул буын-буынга…

И башаклар – телгә килгән сәгать

авылымның басу юлында!

И кырларда бодай, камыл исе,

тырышлыктан туган ямьлелек!

Тутлы куллар, җирне сөю хисе –

шушы Иҗат җирдә – мәңгелек!

И сабыйның нәни кулы тоткан

хәләл икмәк, тормыш терәге!

Тамырларны безнең шул ныгыткан,

шаулый ныгып Гомер тирәге!..

И кырчының сөенеп елмаюы,

тургай белән таңны каршылап!

Камылларга карап моңаюы,

кара көзгә кергәч басулар!..

И бабамның хәер-фатихасы

җир кадерен белгән улына…

Юлдаш булып бара Ил догасы

игелеккә илткән юлында!

Буразнага басса күкри җаны, –

Җирдән килә көче-дәрманы!..

Бертуктаусыз алга илтә аны

иминлектән алган фәрманы!..