Читать книгу Гомер биштәре / Котомка жизни - Роберт Әхмәтҗанов - Страница 72

Каеннарны үт тә сугыл миңа.

Күңелем әле утсыз йорт сыман.

Анда бар да синең җыр шикелле

исемеңне көтә, юксына.

Син кер анда. Калдыр бусагада

икеләнү тулы уйларны.

Син кер анда. Ут ал күзләремә,

уз,

тәртипкә китер дөньямны!

Анда бар да синең кулны көтә.

Үз итеп йөр. Үз ит, тарсынма.

Утлар кабыз. Чыгар гөлләреңне

коеп яуган яңгыр астына.

Бар да синең якты эзне саклый,

син кагылган әйбер кузгалмый!

Ак мендәрдә синең җылың тора,

гөлләреңнең төсен көз алмый.

Бусагада синең адымнарың,

тоткаларда – җиңел кул эзе.

Шәүләң йөри. Саклый пыялалар

еллар җуймас ике йолдызны!..

Күңелем бер йорт. Калдырып кер, йөртмә

икеләнү тулы уйларны.

Син йөр анда, ут ал күзләремә,

уз,

тәртипкә китер дөньямны!