Читать книгу Гомер биштәре / Котомка жизни - Роберт Әхмәтҗанов - Страница 73

Халык әкиятеннән

Ә син гүя горур болан кызы

йөгереп уздың язгы юлларны;

минем гомер җилә синең эздән,

ерып чыга ташкын суларны.

Мин бу ярда торам. Син, яз кичеп,

җәйгә кердең. Кошлар иленә.

Җәйгә керәм. Анда гөлләр яна,

иркәләнеп синең җилеңә!

Коя анда синең яңгырларың,

ак болытлар коена күлләрдә.

Ул күлләрдән миңа йотым су юк

сиңа зарыгып янган көннәрдә.

Җитеп булмый сиңа. Толымыңнан

ыргытуга алып тарагың,

эзләреңдә шаулап урман калка

карурманнар каплый араны!..

Кызыл тарак төсле, юл өстендә

янып тора көзге урманнар.

Көзгә керсәм – инде көзне уздың:

арада – кыш.

Аера бураннар!

Язга керәм. Җиттем дигән чакта,

әйтерсең лә көзге ташладың:

ялкынланды кинәт язгы күлләр,

елгаларның ярдан ашканы

юлны бүлде…

Тагын килеп җиттем

әфсенләгән утлы сызыкка…

Еллар аша сине эзләп барган

чакыру тавышым җәелә офыкка!