Читать книгу Wybierz szczęście - Sonja Lubomirsky - Страница 120

Psycholodzy rzadko decydują się badać duchową i religijną stronę życia. Można by powiedzieć, że nauki nie należy łączyć z religią. Boga nie da się badać w laboratorium, a świętości nijak nie można skwantyfikować.Jednak to, że religii nie da się zbadać empirycznie i stwierdzić jednoznacznie, czy jest prawdziwa czy fałszywa, nie oznacza, że metodami naukowymi nie da się zgłębiać konsekwencji wypływających z wyznawania przekonań religijnych i praktykowania wiary. Coraz więcej psychologów przypuszcza, że ludzie religijni są szczęśliwsi i zdrowsi, a także lepiej radzą sobie z traumatycznymi doświadczeniami. W jednym z badań wzięli udział rodzice, których dzieci zmarły na zespół nagłej śmierci niemowląt. Pierwszą serię wywiadów z uczestnikami przeprowadzono w trzy tygodnie po utracie dziecka, a drugą w osiemnaście miesięcy później. Ci, którzy regularnie chodzili do kościoła i twierdzili, że religia jest dla nich ważna, wykazywali po osiemnastu miesiącach mniej objawów depresji i lepsze samopoczucie niż rodzice niewierzący. Badacze doszli do wniosku, że religijność pomogła na dwa sposoby w powracaniu do równowagi po utracie dziecka. Uczestnicy należący do wspólnot religijnych czuli się po pierwsze bardziej wspierani przez innych (a być może też przez samą instytucję kościoła), a po drugie - dostrzegali w śmierci ich dzieci pewien sens, nawet jeśli był on ulotny.